Lovely Laos

Pictures of Laos (click here)

The translation in English is below the Dutch version (in purple).

Goed, toen zat ik dus ineens in Nederland met een gevoel dat mijn reis nog helemaal niet af is! Op 13 januari zou mijn vriendin Merte me komen opzoeken en met me meereizen in Laos. Dus ik boek een ticket zodat ik uiteindelijk op dezelfde dag als Merte aankom in Vientiane, de hoofdstad van Laos.

De eerste dagen hangen we wat rond in deze zeer rustige hoofdstad. Ten opzichte van Bangkok, Delhi en ook Amsterdam lijkt deze hoofdstad in slaap gesukkeld te zijn. Maar goed, voor ons is het even heerlijk rustig beginnen aan onze reis. We doen een klein uitstapje naar het Boeddhapark, een uurtje met de lokale bus vanaf hier. Dit houdt overigens in dat dat arme busje tot de nok toe wordt volgepropt met mensen en proviand…. De deur kon net dicht.

Als onze jetlag wat is gaan liggen, nemen we de touristbus en verkassen we met onze spullen naar Vang Vieng. De meeste toeristen gaan hierheen om te tuben en ongelofelijk dronken te worden…. Willen we hier echt zijn? Blijkt dat de omgeving ook mooie dingen heeft om te zien. Dus huren we een motortje en crossen we (soort van off-road) van grot naar blue lagoon en zo verder. Na een paar dagen besluiten we dat we toch echt niet verder kunnen reizen zonder dat we hebben getubed, dus de laatste dag hier dobberen ook wij rond. Van bar naar bar en slingerend het water in is de bedoeling. Blijkt dat dit ook hartstikke leuk is om te doen zonder dat je je helemaal klem zuipt.

Wederom nemen we de touristbus verder naar het noorden: Luang Prabang is onze bestemming. Hobbelend over de redelijk gangbare weg maken we op een gegeven moment een tussenstop. De band (die er qua profiel nog veelbelovend uitziet) wordt vervangen door een zeer oud versleten exemplaar. Ik weet niet of ik nu nog wil instappen… Toch maar gedaan, op hoop van zegen. Gelukkkig komen we soort van veilig aan in Luang Prabang.

Dit is echt een heerlijke stad. Gewoon lekker rondlopen, van het uitzicht op de Mekong genieten, een Wat bezoeken of ergens op een terrasje een biertje doen. Geweldig. Eén ochtend staan we extra vroeg op om de ‘Monniken ontvangen aalmoezen’ te zien. Iedere ochtend lopen de zwijgzame monniken in een stoet van oud naar jong langs de bewoners van de stad en krijgen van hen rijst en fruit. Het is hun eten voor die dag.

Ook doen we een tochtje naar de Kuang Si watervallen. Idyllisch is wel het woord, maar omdat het er knetterdruk is, doet dat toch wel een beetje afbreuk aan het moois. Maar ja, wanneer kun je nou zeggen dat je in zo’n azuurblauwe poel van een waterval hebt gedobberd?!

We trekken weer verder naar het noorden, maar nu per slowboot. Ook dit moet je toch echt wel gedaan hebben als je in Laos bent. Via de Mekong en de Nam Ou komen we, na een tergende 7 uur durende boottrip aan in Nong Khiaw. Goed, vanaf nu vind ik de busritten echt meevallen. Dan zit ik namelijk alleen maar klem tussen mijn eigen stoel en die van degene die voor me zit. Deze uren op de boot heb ik me als origami moeten opvouwen, gezeten op een houten kinderstoeltje….  7 uur lang kijken naar geweldige karstgebergten maakt een hoop goed, maar niet alles.

Wat is Nong Khiaw mooi! Je komt hier voor het uitzicht en dat hebben we :-)  Gewoon daar op de brug gaan staan en zonsopgang, -ondergang of naar de sterren kijken. Wat wil een mens nog meer? Er zijn ook hier weer een aantal grotten. Bijzonder als je bedenkt dat mensen hierin hebben ondergedoken en zelfs een bank een tijdje gevestigd is geweest. Door een misrekening hebben we niet zo heel veel geld bij ons en omdat we niet kunnen pinnen in dit hemelse oord, moeten we na een paar dagen weer terug naar Luang Prabang. Deze keer met de tuktuk, die er 4 oncomfortabele uren over doet. Alles beter dan die boot!

De laatste dagen Laos besteden we weer in Luang Prabang. Vooral veel rondhangen, fruitshakes drinken en baguettes eten, de nachtmarkt iedere avond bezoeken (op  zoek naar de mooiste souveniers natuurlijk), naar Wat Xieng Thong en, niet geheel onbelangrijk, mijn visum voor Vietnam regelen. Omdat het hier Chinees/Vietnamees nieuwjaar was eind januari, hebben ze het consulaat gewoon 12 dagen gesloten. Tja, dat bedenk je als Westerling niet. Maar het is uiteindelijk gelukt… de dag voordat we naar Hanoi vliegen.

’s Ochtends zijn we nog in het heerlijke warme (35 graden celsius), rustige Laos… ’s Middags komen we aan in het koude (17 graden celsius), drukke, maniakale Hanoi. Een wereld van verschil. De volgende dag moet Merte terug naar huis :-(  en ben ik alleen hier tussen honderden duizenden toeterende auto’s en motoren en heel veel mensen. Nu is het wachten totdat mijn moeder me komt vergezellen op mijn reis, over twee weken.

Merte, dank voor de gezelligheid, de goede gesprekken, de muziek, de lol en gekheid tijdens onze reis! Je bent een topwijf en stoere vrouw. En bedank Dibbe dat ik je mocht lenen ;-) Dikke knuffel!!!

In English

Alright, suddenly I was in the Netherlands with a feeling that my journey wasn’t finished yet! On January the 13^th my friend Merte would come visit me and join me on my trip through Laos. So I book a ticket to Vientiane, the capitol of Laos, to arrive there the same day as she.

The first days we hang around in this very quiet capitol. Compared to Bangkok, Delhi and even Amsterdam it seems like this capitol has fallen asleep. Oh well, for us it is a nice tranquil way to start our journey. We do a small tour to the Buddhapark, an hour drive with a local bus from here. This means that the pour little bus is jam packed with people and supplies… They can just get the door closed.

When our jetlag finally takes a rest we take the tourist bus and move with our stuff to Vang Vieng. Most tourists go here to go tubing and get incredibly drunk… Do we really want to be here? It turns out that the area around also has some beautiful things to see. So we rent a motorbike and tour (kind off off-road) to see caves, blue lagoons and so on. After a couple of days we decide that we can’t leave this place without having tubed ourselves. Next day we too are drifting around. Bar to bar, swinging into the water is what you have to do. Turns out it’s fun to do even if you’re not entirely wasted.

Again we take the tourist bus further up north: Luang Prabang our next port of call. It’s a bumpy ride over a reasonably good road. On our way we make a stop. One of the tires (the profile of which still looking promising) is being replaced by a very old, worn out sample. I’m not sure if I want to get back in the bus now. Eventually I do, hoping for the best. Luckily we arrive in Luang Prabang kind off safe.

This is such a nice city. We just wander around, enjoy the view of the Mekong, visit a Wat or have a beer somewhere. It’s great. One morning we get up extra early to see the ‘Monks alms’. Every morning the silent monks walk past the villagers in a procession from old to young and receive rice and fruit. This is their food for the day.

We also do a tour to the Kuang Si waterfalls. It’s idyllic here, but also really busy which affects the beauty a bit. Oh well, who can say they have swam in one of those amazing blue pools of a waterfall?! (me, me!!!!)

We travel further north, this time per slow boat. This, too, is one of those ‘must have done things’ in Laos. Via the Mekong and the Nam Ou we arrive in Nong Khiaw after a dreadful 7 hour boat trip. Okay, from now on I won’t complain about the bus any more. Then I’m just wedged between my chair and the one in front of me. These hours on the boat I have had to fold myself like origami, sitting on a little wooden kids chair…. We watch the magnificent karst mountains for those 7 hours. It makes up for the uncomfortable seats a bit, but not everything.

Nong Khiaw is beautiful! You go here to enjoy the view and what a nice view it is :-) We just stand on the bridge and look at sunset, sunrise or the stars. What more can you wish for? Here there are a couple of caves too. They are special if you think that people used them to hide there during wars and that they have even had a bank in here for a while. We miscalculate our money so don’t have that much with us when we are here and there aren’t any ATM’s in this heavenly place. So after a couple of days we have to go back to Luang Prabang. This time we take a tuktuk, an uncomfortable 4 hour trip. But anything better than that boat!

Our last days in Laos we are in Luang Prabang again. We just hang around, drink fruit shakes and eat baguettes, visit the night market every evening (in search of the best souvenirs of course), visit Wat Xieng Thong and, most important, arrange my visa for Vietnam. Because of Chinees/Vietnamees New Year the consulate is closed for 12 days. Nobody in the West would even think about doing that. But I get my visa… the day before we fly to Hanoi.

We leave nice and warm (35 degrees Celsius) and peaceful Laos and arrive in cold (17 degrees Celsius), buzzing and crazy Hanoi. What a difference. The next day Merte has to go home :-( and I am alone here between hundreds of thousands of honking cars and motorbikes and a lot of people. Now I have to wait till my mom joins me here in two weeks.