Agra en dan door naar Varanasi

In Agra hebben Esther en ik een hotelletje gevonden dat een rooftoprestaurant heeft met uitzicht op de Taj Mahal (nee, niet zoals de achtergrondfoto van mijn blog op dit moment, maar precies vanaf de andere kant). Komen we daar ’s avond aan: geen Taj te zien. Dat ding wordt uit veiligheidsredenen dus niet verlicht. Kunnen ze het moeilijker bombarderen of zo. Na de aanslag die in Delhi was toen wij daar waren, kan ik me niet voorstellen dat wel of geen verlichting nog enig verschil zou uitmaken, maar goed….

De volgende ochtend staan we belachelijk vroeg op om meteen om 6:00 uur door de poort naar binnen te sjeezen. Het is een machtig gezicht, maar op een of andere manier had ik hem groter verwacht…. Nog groter? Door alle foto’s die zijn gemaakt met groothoeklens lijkt het pad met fonteinen (die altijd uit staan) wel een kilometer of twee a drie. In werkelijkheid is het een stukje korter. Desalniettemin is het een indrukwekkend  gebouw!!! Dit is toch een van de redenen waarom je naar India gaat, toch?! Als ware Japanners hebben wij ook bijna elke steen van dit gebouw vastgelegd op de foto ;-)

In Agra staan nog meer bijzonderheden en dus nemen we de rest van de dag een autorikshaw die ons naar Agra Fort, Chini-ka-rauza, de Baby Taj (minstens net zo mooi!!!) en het park aan de andere kant van de rivier brengt. We wilden vanaf hier de zonsondergang op de Taj bekijken, maar laten we het zo zeggen: we waren net op tijd terug in de rikshaw… Mensen wat kan het hier hozen!

’s Nachts worden zowel Esther als ik gevloerd door de Delhi Belly (je bent ziek, laten we het daar op houden). Onze wegen scheiden hier, omdat Esther terug naar Delhi moet voor haar Hindiles en ik besloten heb naar Varanasi te gaan. Met behulp van Imodium (medicijn) heb ik Varanasi afgelopen dinsdag per nachttrein weten te bereiken, maar sinds ik hier ben heb ik voornamelijk rondom mijn guesthouse en wat cafeetjes in de buurt gehangen. Het plan was om eerst naar Nepal en Tibet te gaan en dan terug naar India zodat ik wat behagelijker weer (lees: minder snikheet en minder stortregens) zou hebben. Maar goed, mijn allereerste doel is op dit moment zorgen dat ik weer op een normale manier mijn eten verwerk ;-)  Dan zien we wel weer verder.

Esther, dank voor de eerste twee weken samen in India!!! Door jou ben ik niet gillend het land uit gerend en zie ik hoe mooi het hier is.  Haha, ik wil er zelfs naar terug! Danyabad!! Namaste J

In English

Agra and onward to Varanasi

In Agra, Esther and I found a little hotel with a rooftop restaurant with view straight towards the Taj Mahal (no not like the background picture of my blog at the moment, but from the other side).When we arrive there at night, no Taj to be seen… Apparently they don’t light it because of security reasons. Like it will be more difficult to throw a bomb on it this way. Well, since we experienced a bombing in Delhi I find it hard to believe they would miss, even without the lights on….

The next morning we get up way too early, enter the gate around 6:00 am and run directly to the main building. It’s an impressive sight, but I sort of expected it to be bigger. Even bigger? Because of all the pictures you see, made with special lenses, the walkway with the fountains (which are never on actually) looks like a mile or two. In reality it’s somewhat shorter. Still it’s an awesome building to see!!!! This is one of the main reasons you go to India, right?! Like real Japanese people we too photograph almost every stone of this building ;-)

Because there are more nice things to see in Agra, we take an autorikshaw for the rest of the day and visit Agra Fort, Chini-ka-rauza, the Baby Taj (at least just as beautiful as it’s bigger sister!!!!) and the park on the other side of the river. From there we wanted to see the sun set on the Taj, but let’s just say we were right on time back in the rikshaw… What a rain!!!

That night Esther and I both get Delhi belly (let’s just say you’re sick…). Because Esther has to go back to Delhi for her Hindi classes and I’ve decided to go onward to Varanasi, our paths separate here. With the help of Imodium (medicine) I’ve managed to reach Varanasi last Tuesday by night train, but since I’ve been here I’ve just been hanging around my guesthouse and some little cafés. The plan was to first go to Nepal and Tibet and then come back to India when it’s a bit better here (read: less bloody hot and less showery rains). But for now my only goal is to digest my food in the normal way first. After that, we’ll see where I’m going.

Sofia and Heidi, thanks for the nice talks we had in Agra resp. Varanasi. You girls lightened my moods when I really needed that! Danyabad! Namaste  J